هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر توجه درونی- بیرونی بر تغییرات چشم ساکن و دقت دارت بازان مبتدی می باشد. بدین منظور 20 دارت باز مبتدی در هر یک از شرایط پایه، کانون توجه درونی و کانون توجه بیرونی به اجرای 20 پرتاب دارت به صورت کانتربالانس پرداختند. در تمامی کوشش ها با استفاده از دستگاه ردیابی بینایی حرکات چشم آزمودنی ها ثبت گردید. داده های به دست آمده به وسیله آزمون تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه گیری تکراری تحلیل شد. نتایج نشان داد که راهبرد توجه بیرونی در مقایسه با راهبرد توجه درونی باعث افزایش دقت پرتاب دارت، افزایش طول دوره چشم ساکن دارت بازان مبتدی گردید. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مربیان برای بهبود عملکرد، رفتار خیرگی و اطلاعات مغزی وزشکاران مبتدی از راهبرد توجه بیرونی استفاده نمایند.
