مژگان معمار مقدم

اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلال های رشدی- عصبی دوران کودکی است. پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روان پزشکی آمریکا (DSM-5) این اختلال را به عنوان الگوی پایدار نارسایی توجه و تکانش گری/ فزون کنشی شرح می دهد که دارای سه زیر نوع غلبه با نارسایی توجه (ADHD-I)، غلبه با فزون کنشی/ تکانش گری (ADHD-H) و نوع ترکیبی (ADHD-C) می باشد (دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلالات روانی، 2013). این بیماری در حدود 5 تا 7% کودکان سن مدرسه را شامل می شود. این اختلال در 60 تا 80% این افراد تا دوران نوجوانی و بزرگسالی ادامه دارد و با شکست تحصیلی/ شغلی، روابط ضعیف، اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، قانون شکنی، جرم و جنایت، سوء مصرف مواد و مشکلات زناشویی ارتباط دارد (رومل و همکاران، 2013). ADHD یک وضعیت بالینی ناهمگن است که در آن برخی از علائم با یکدیگر هم پوشانی دارند. یکی از مشکلاتی که برخی از کودکان مبتلا به ADHD از آن رنج می برند، مشکلات هماهنگی حرکتی است که به آن اختلال هماهنگی رشد ( DCD) گفته می شود (هاروی ، 2006). مشخصه اصلی DCD، شامل اختلال در سطح اجرای مهارت های حرکتی است که به طور قابل توجهی از سن و توانایی های هوشی کودک پایین تر است. این اختلال تاثیر منفی بر فعالیت های روزانه فرد دارد، به طوری که اصطلاحا به این افراد "دست و پا چلفتی" گفته می شود. همچنین اختلالات حرکتی باعث ایجاد عملکرد ضعیف در ورزش و یادگیری مهارت های حرکتی جدید و کاهش اعتماد به نفس و ارتباطات اجتماعی می شود و یا مشکلاتی در تحصیل همانند مهارت های ضعیف در نوشتن می گردد که در صورت عدم توجه و رسیدگی سراسر زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد (پایک و همکاران ، 2004). در مرور پژوهش ها، یک ارتباط قوی بین ADHD و مشکلات حرکتی گزارش شده است (لایوزی و همکاران ، 2006؛ هاروی و همکاران، 2006؛ پایک و همکاران، 2004) که معمولا مشکلات حرکتی کودکان مبتلا به ADHD به جای اختلال هماهنگی حرکتی به عنوان حواس پرتی و تکانش گری در نظر گرفته می شود (پایک و همکاران، 2004). هم زمان با رشد کودکان ADHD، مشکلاتی در حوزه کارکردهای اجرایی (EF) ظاهر می گردد. کارکردهای های اجرایی شامل همه فرایندهای شناختی پیچیده ای است که در تکالیف مشکل و یا اجرای تکالیف جدید موردنیاز است که تصور می شود با فعالیت های زندگی روزانه، رفتار مناسب و ع