سفال ب هعنوان مهم ترین و فراوان ترین داده فرهنگی در اکثر محوط ههای باستانی از اهمیت بالایی در مطالعات باستان شناسی برخوردار است. به نحوی که بسیاری از دوره بندی های تاریخی صورت گرفته بر مبنای مطالعات نمون ههای سفالی می باشد. از ای نرو شناخت سفال هر دوره و هر منطقه کیی از بنیادی ترین مراحل مطالعات باستان شناسی است. در باستان شناسی دوره اشکانی اهمیت مطالعه سفال با توجه ب هوجود سبک های محلی در هر منطقه جایگاه ویژ های دارد و گون ههای سفالی متنوع در مناطق مختلف هر یک بیا نگر سبک و پیشرفت خاصی هستند. کیی از نمونه های خاص سفال اشکانی در منطقه سیستان، سفال با تز یینات داغدار می باشد که دارای کیفیت و ظرافت منحصر به فردی است به نحوی که به ندرت در دیگر مناطق ایران مشاهده می شود. این نوع سفال که دارای کیفیت مطلوب چه در مرحله ساخت و چه در مرحله پخت است، کیی از سفال های شاخص این دوره ی سیستان می باشد که کم تر در مورد آن ب هصورت مجزا و مستقل پژوهش شده است. با توجه به اهمیت سفال داغدار سیستان در باستان شناسی منطقه و نقش آن در گاهنگاری دوره ی اشکانی، سعی گردیده است تا با مطالعه ی میدانی و کتابخانه ای روند شک لگیری، تغ ییر و تحول و تأثیر و تأثر آن در مناطق همجوار مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که سفال با تز یین داغدارسیستان را می توان گونه سفال شاخص محلی این منطقه دانست که در اواخر دوره اشکانی مورد استفاده سفال گران سیستانی قرار گرفت. هم چنین مقایس ههای گونه شناختی انجام شده، مشخص کرد که این گونه سفالی در محوط ههای غربی و مرکزی افغانستان که تحت نفوذ دولت کوشانیان بودند؛ بسیار کاربرد داشته است
