هخامنشیان اولین اقوامی بودند که توانستند شاهنشاهی بزرگ ایرانی را بر پایهی ساختار منطقی و منظم سیاسی، اقتصادی و نظامی در قرون 6 تا 4 ق.م بنیان گذارند. لذا به جهت ایجاد اقتدار سیاسی حاصل شده، اصلاحات عظیم اقتصادی و مالی را برقرار نمودند. آثار باقی مانده از هخامنشیان مشخص می کند که شاهنشاهی هخامنشی نقش حائز اهمیتی در تسریع رشد اقتصادی داشته است. لذا با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر تلاش دارد با اتکا بر آثار و منابع موجود از منظر باستانشناسی چگونگی سیاستهای اقتصاد هخامنشیان را مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد. این تحقیق بر اساس هدف، از نوع بنیادی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات تاریخی است. گردآوری اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و میدانی بوده است. براساس روش کتابخانه ای سعی بر استفاده از منابع معتبر و قابل اعتبار تاریخی و منابع هنری بوده و در روش میدانی تلاش شده است تا با مشاهده آثار تاریخی بر جای مانده از دوره هخامنشی اطلاعاتی در زمینه ی موضوع مورد بحث به دست آید. محدودهی مکانی این پژوهش، از شرق به رود سند، از غرب به دریای مدیترانه و نیل، ازشمال به دریای خوارزم )آرال( و از جنوب تا حاشیه های جنوبی دریای پارس کشیده شده و محدودهی زمانی آن دورهی امپراتوری هخامنشی است. نتایج نشان داد که از تحولات بی نظیر اقتصادی در این دوران می توان به تقسیم گستره امپراتوری هخامنشی به ساتراپی های مختلف جهت سهولت بخشدن در اخذ مالیات، گسترش راه های ارتباطی در دریا و خشکی و شکل گیری تجارت جهانی و بهره مندی از نظام پولی و ضرب سکه و ورود وزنه های مشخص در امر تجارت، اشاره نمود. در مجموع می توان بیان داشت که این شرایط برای هخامنشیان منابع درآمدی حائز اهمیتی را فراهم ساخته است.
