رومشگان، یک شهرستان تازه تاسیس در جنوب غربی استان لرستان است. در بررسی باستان شناسی نگارنده در سال 1395 شمسی، تعداد 79 محوطه مربوط به دوران تاریخی در رومشگان شناسایی شد. این مقاله به بررسی الگوی استقرار این محوطه ها در منطقه رومشگان بر اساس شاخصه هایی چون ارتفاع، میزان شیب، دسترسی به منابع آبی، نوع خاک، توپوگرافی، راه های دسترسی و ... می پردازد. برای این منظور نقشه هایی بر اساس اطلاعات موجود تهیه شده است. نتیجۀ این پژوهش نشان می دهد که ناحیۀ رومشگان به لحاظ ویژگی های جغرافیایی، به سه بخش دشت شمالی، ارتفاعات مرکزی و نوار جنوبی تقسیم می شود. محوطه های دامنۀ شمالی دشت رومشگان از لحاظ تعداد در اکثریت قرار دارند و با توجه به نوع خاک، ارتفاع، شیب، کاربری زمین و دیگر فاکتورها به احتمال زیاد محوطه های یکجانشین بوده اند که تاکید بیشتری بر کشاورزی دیم داشته اند. در ارتفاعات مرکزی صرفاً تعداد معدودی محوطه یا اثر تاریخی با کاربری ویژه نظیر قلاع دفاعی وجود دارد. در بخش جنوبی تعدادی محوطه تاریخی شناسایی شده است که باتوجه به مرتعی بودن منطقه و فقدان خاک مناسب برای کشاورزی، می توان حدس زد که از نوع استقرارهای رمه گردان و دامپرور بوده است.
