سرمایه انسانی عبارتست از سرمایه گذاری در منابع انسانی جهت افزایش بازدهی آنها. از آنجا که این نوع هزینه ها با هدف بهره برداری در آینده انجام می گیرد لذا آن را "سرمایه گذاری در منابع انسانی" می خوانند بنابر این از هنگامی که اقتصاد دانان به بررسی مسائل توسعه در کشورهای در حال توسعه پرداختند رشد ا قتصادی (رشد تولید ناخالص داخلی) به عنوان مهمترین شاخص اقتصادی در توسعه کشورها تلقی می شد. ولی تجربه کشورها در طی چنددهه گذشته نشان داد که اگرچه رشد اقتصادی شرط لازم برای بهبود زندگی افراد جامعه ا ست ،ولی شرط کافی نیست.در مقاله حاضر با تاکید بر اثر نروی انسانی در رشد و توسعه اقتصادی با استفاده از مدل رشد درونزای لوکاس، متغیر مهمی چون تعداد فارغ التحصیلان دانشگاهی به عنوان شاخصی برای سرمایه انسانی، و اثر انبر رشد اقتصادی با استفاده از آمارهای سری زمانی اقتصاد ایران طی دوره 1391-1375 بررسی شده است. نتایج بدست آمده بیانگر این است که سرمایه انسانی در طول این دوره، با رشد اقتصادی رابطه ای مثبت و معنی دار دارد.
