پیشوندها در زبان روسی، وندهایی بسیار پیچیده، پرکاربرد و دارای معانی متعددی هستند. این وندها هرکدام معانی خاص خود را دارند و در پیوند با ستاک های فعلی زبان روسی باعث بوجود آمدن واژه مشتق با معنای متفاوت می شوند. پیشوندهای فعلی می توانند باعث تغییر معنای دستوری فعل شده، معانی جدیدی به فعل بخشیده، همانند قید عمل کرده و بیانگر شیوه و جهت در افعال حرکتی باشند؛ پشوندها در این کاربرد با افعال حرکتی زبان روسی بیشترین بسامد را دارند. پیشوندها همچنین می توانند باعث تغییر کارکرد نحوی فعل در محور همنشینی جمله گردند. با توجه به اینکه که افعال پیشونددار زبان روسی بسیار پربسامد و پرکاربردند، بررسی معانی آنها حائز اهمیت است. افعال پیشونددار زبان فارسی در مقایسه با زبان روسی از بسامد به مراتب کمتری برخوردار هستند. زبان فارسی برای این منظور، بیشتر از افعال مرکب که عنصر غیرفعلی آن ها اسم، صفت و یا قید است بهره می گیرد. دقیقاً به همین دلیل است که زبان آموزان ایرانی همواره با چالش های زیادی در درک معانی مختلف واژگانی، دستوری و همچنین برگردان و معادل یابی افعال پیشوندی به هنگام ترجمه مواجه می شوند. بررسی مشکلات زبان آموزان در یادگیری و به کارگیری درست افعال پیشونددار زبان روسی مؤید این نکته است که رویکرد متعارف سنتی در آموزش این مبحث که دربیشتر مواقع مبتنی بر تمرین، تکرار و به خاطر سپاری می باشد و تنها شامل ارائه فهرستی طولانی از معانی غیر مرتبط پیشوند های فعلی است، روشی ناکارآمد محسوب می گردد. آموزش سنتی نمی تواند تحلیل و تفسیر فراگیری در مورد معانی متفاوت پیشوندهای فعلی زبان روسی و ارتباط بین این مفاهیم مختلف به دست دهد. به همین دلیل زبان آموز هیچ ارتباط منطقی بین معانی مختلف پیشوند نمی یابد و از این نگر، درک معانی پیشوندهای فعلی برای وی چالش برانگیز است. در این راستا کوشش شده، به این سئوال پاسخ داده شود که دسته بندی مفاهیم پیشوندهای فعلی زبان روسی بر پایه رویکرد معنا شناسی شناختی تا چه میزان در واکاوی چندمعنایی پیشوندها و درک بهتر زبان آموزان کارایی دارد؟
