علیرغم اهمیت رابطه بین ثبات مالی، مصرف انرژی، رشد اقتصادی و کیفیت محیط زیست در سیاستگذاریهای اقتصادی، در ادبیات اقتصادی موجود در کشور به این موضوع پرداخته نشده است. به همین منظور در این مطالعه به بررسی تأثیر ثبات سیستم مالی، مصرف انرژی تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر و رشد اقتصادی بر کیفیت محیط زیست (انتشار CO2) در ایران پرداخته میشود. برآورد رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین این متغیرها در چارچوب الگوی سری زمانی چندمتغیره طی دوره زمانی 1359 تا 1395، با استفاده از روش آزمون کرانهای خودرگرسیون برداری با وقفههای توزیعی و بررسی رابطه علیت بین این متغیرها با استفاده از آزمون علیت تودا و یاماموتو صورت گرفته است. یافتههای تحقیق بیانگر این است که در بلندمدت ثبات مالی تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت محیط زیست در ایران نداشته است در حالی که رشد اقتصادی، تراکم جمعیت و مصرف انرژیهای تجدیدناپذیر دارای تأثیر گذاری منفی و معنادار بر کیفیت محیط زیست میباشند. همچنین بر اساس این نتایج، مصرف انرژیهای تجدیدپذیر تأثیر مثبت و معنادار بر بهبود کیفیت محیط زیست در ایران دارد. از سوی دیگر نتایج حاصل از این پژوهش وجود فرضیه زیست محیطی کوزنتس در ایران طی دوره مورد بررسی را با در نظر گرفتن متغیرهای ثبات مالی و مصرف انرژی تایید مینماید. با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت مجموعهای از سیاستهای مالی، اقتصادی، جمعیتی و عرضه انرژی به منظور کاهش تاثیرات منفی آلودگی محیط زیست توسط سیاستگذاران ضروری به نظر میرسد.
