علیرغم اهمیت رابطه بین ثبات سیستم مالی، مصرف انرژی، لگاریتم سرانه تولید ناخالص داخلی و کیفیت محیط زیست در سیاستگذاری های اقتصادی، در ادبیات اقتصادی موجود در کشور به این موضوع پرداخته نشده است. به همین منظور در این مطالعه به بررسی تأثیر ثبات سیستم مالی، مصرف انرژی تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر و رشد اقتصادی بر کیفیت محیط زیست (انتشار CO2) در ایران پرداخته می شود. برآورد رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین این متغیرها در چارچوب الگوی سری زمانی چندمتغیره طی دوره زمانی 1359 تا 1395، با استفاده از روش آزمون کرانه ای خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی و بررسی رابطه علیت بین این متغیرها با استفاده از آزمون علیت تودا و یاماموتو صورت گرفته است. ثبات مالی یک مفهوم چندبعدی است که عموما نمی توان از یک شاخص برای معرفی آن استفاده نمود. در این مطالعه با استفاده از زیر شاخص های مختلف، شاخص ثبات مالی کل برآورد شده است. شاخص جامع ثبات مالی(AFSI) مورد استفاده در این تحقیق یکی از روش های مقداری مناسب برای سنجش ثبات سیستم مالی است که توسعه بخش مالی، آسیب پذیری بخش مالی و سلامت بخش مالی را مورد توجه قرار داده ست. یافته های تحقیق بیانگر این است که در بلندمدت ثبات مالی تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت محیط زیست در ایران نداشته است در حالی که لگاریتم سرانه تولید ناخالص داخلی، تراکم جمعیت و مصرف انرژی های تجدیدناپذیر دارای تأثیر گذاری منفی و معنادار بر کیفیت محیط زیست می باشند. همچنین بر اساس این نتایج، مصرف انرژی های تجدیدپذیر تأثیر مثبت و معنی دار بر بهبود کیفیت محیط زیست در ایران دارد. از سوی دیگر نتایج حاصل از این پژوهش وجود فرضیه زیست محیطی کوزنتس در ایران طی دوره مورد بررسی را با در نظر گرفتن متغیرهای ثبات مالی و مصرف انرژی تایید می نماید. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت مجموعه ای از سیاست های مالی، اقتصادی، جمعیتی و عرضه انرژی به منظور کاهش تاثیرات منفی آلودگی محیط زیست توسط سیاستگذاران ضروری به نظر می رسد و نتایج این تحقیق می تواند سیاست گذاران و برنامه ریزان را در تدوین و اجرای سیاست های مناسب مالی، انرژی و محیط زیستی برای رسیدن به رشد و ثبات اقتصادی پایدار یاری نماید.
