مفهوم عدالت زیستمحیطی، که به توزیع عادالنه منافع و هزینههای زیستمحیطی اشاره دارد، امروزه به یکی از عناصر مستتر در توسعه پایدار بدل شده است. برای تحقق عدالت زیستمحیطی حین بهرهبرداری از منابع طبیعی، بکارگیری اصول حقوق بین الملل محیط زیست و استفاده از پیش فرضهای قراردادی صنایع آلاینده، الزامی میباشد. این مقاله به تحلیل چگونگی دستیابی به عدالت زیستمحیطی در صنعت نفت و گاز از طریق اجرای موثر اصل پرداخت توسط آلودهساز، مسئولیت اجتماعی شرکتها و اعمال رویه های مناسب میادین نفتی میپردازد. هدف این است که نشان دهیم، با توجه به آثار زیستمحیط سرمایهگذاری خارجی، چگونه با ادغام اصول سه گانه فوق در سیاستگذاریهای بین المللی و داخلی سرمایه گذاری خارجی، میتوان نابرابری در توزیع منافع و هزینه های زیست محیطی را کاهش داده و این صنایع را به سمت پایداری هدایت کرد.
