خانواده به عنوان یکی از مهمترین دغدغه ها، ذهن متفکران زیادی را در حوزه های مختلف علمی بهخود مشغول نموده است. خانواده مهمترین کانون بشری، عنصر اساسی در تشکیل، پیشرفت و موقعیتیک جامعه و ملت است، لذا سعادت هر جامعه منوط به نیک بخشی خانواده های آن جامعه است،بنابراین، باید هرچه بیشتر در جهت نیل به سعادتمندی آن کوشید. دستیابی به این مهم تنها از طریقتحکیم خانواده امکان پذیر است. تحکیم خانوداده محصول عوامل مختلف است که یکی از این عواملناظر به دیدگاه های انسان شناختی است، زیرا اگر آدمی به شناخت کامل و جامع خود برسد و از وظایفو اهداف انسانی خود آگاهی داشته باشد، بسیاری از مشکلات در رابطه با خود او و ارتباط های او به وجودنمی آید و یا دست کم برطرف می شود، مقاله ی حاضر به تحکیم خانواده با توجه به مبانی انسان شناختیفلسفی می پردازد، و تلاش می کند تا پاسخ و تببینی در مورد نقش عامل انسان شناختی در تحکیمخانواده را ارایه نماید. تاکید این پژوهش این است که با تکیه بر انسان شناسی فلسفی که از ساحت هایوجودی خاصی سخن می گوید در بیان روابط اجتماعی، اهداف و بقاء اجتماعی انسان و در دیدیجزیی تر تحکیم خانواده را نحلیل نماید. این پژوهش ابتدا به معناشناسی، مفاهیم، خانواده، تحکیمخانواده و انسان شناختی می پردازد و بعد از آن با روش توصیفی تحلیلی به تاثیر دیدگاه ها ی انسانشناختی با نظر به اندیشه ابن سینا در تحکیم خانواده می پردازد و مولفه های مرتبط با آن را مورد تحلیلو بررسی قرار میدهد.
