بخش کشاورزی به عنوان بخش مهمی از اقتصاد کشور در تأمین مواد مورد نیاز برای بقا از اهمیت خاصی برخوردار است. از این رو، مهم ترین متغیر در بخش کشاورزی ایجاد ارزش افزوده این بخش است. کشاورزان برای ایجاد ارزش افزوده در بخش کشاورزی و رشد و شکوفایی اقتصاد نیاز به تأمین مالی دارند. در نبود منابع مالی کافی، این تأمین مالی بر عهده بانک ها است. برخلاف بسیاری از کشورهای توسعه یافته که تأکید روی بازار سرمایه دارند اقتصاد ایران متکی به بازار پولی و بانکی است و نظام بانکی تأمین کننده منابع مالی برای بخش های تولیدی و ایجاد رشد و جهش در بخش کشاورزی است. در این پژوهش، به بررسی تأثیر اعتبارات عقود اسلامی بر ارزش افزوده بخش کشاورزی طی دوره زمانی 1367 تا 1393 پرداخته شده است. به منظور تأمین هدف اساسی پژوهش، از روش خودرگرسیون با وقفه ها ی توزیعی استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تسهیلات اعطائی به بخش کشاورزی در چارچوب عقود اسلامی در کوتاه مدت و بلندمدت به طور مثبت بر ارزش افزوده ی بخش مذکور تأثیر دارد. نرخ رشد نقدینگی، در کوتاه مدت اثرگذاری منفی و در بلندمدت اثرگذاری مثبت بر ارزش افزوده ی بخش کشاورزی دارد؛ با این توضیح که اثرگذاری متغیر مذکور در کوتاه مدت و بلندمدت به صورت قدرمطلق، نسبت به سایر متغیرها بیشتر است. نرخ سود مورد انتظار تسهیلات اعطائی به بخش کشاورزی در چارچوب عقود اسلامی در کوتاه مدت و بلندمدت اثرگذاری مثبتی بر متغیر وابسته ی تحقیق دارد.
