عمر نظام بانکی در ایران به بیش از یک قرن می رسد و صنعت بانکداری طی سالیان متمادی، ربوی و غیراسلامی بوده است. از آن جایی که کشور ما برخلاف بسیاری از کشورهای صنعتی و توسعه یافته دنیا، متکی به نظام پولی و بانکی است نه بازار سرمایه، بنابراین، نقش سیستم بانکی در جهت رسیدن به رشد و توسعه اقتصادی در کشور بسیار حائز اهمیت است. بانک ها و مؤسسات مالی و اعتباری با هدایت منابع پولی و مالی به سمت بخش های تولیدی و صنعتی کشور موجب رشد و شکوفایی اقتصادی می گردند. حال اگر این نظام بانکداری مبتنی بر اصول بانکداری اسلامی (مشارکت در سود و زیان) باشد، به تجمیع بهتر سپرده های مردم و به کارگیری منابع بانکی در جهت رشد اقتصادی بخش های مختلف به ویژه بخش صنعت منجر می شود. در این پژوهش، تأثیر بانکداری اسلامی روی رشد بخش صنعت در ایران با استفاده از روش مارکوف- سوئیچینگ مورد بررسی تجربی قرار گرفت. نتایج بیانگر آن است که متغیرهای توضیحی الگو بسته به وضعیت صنعت، اثرگذاری متفاوتی دارند. در این میان، متغیر مجازی بانکداری بدون ربا، مادامی که صنعت در رکود باشد از اثرگذاری بر رشد بخش صنعت ناتوان است. در صورتی که صنعت، نرخ رشد مثبتی را تجربه کند، اثرات مثبت بانکداری بدون ربا بر آن نمایان می شود.
