خدیجه نصیری

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیرات پوشیدن ماسک های جراحی و N95 بر پاسخ شاخص های فیزیولوژیک و الکتروکاردیوگرام متعاقب تمرین بیشینه در زنان سالم بود. در یک طرح نیم تجربی، 36 زن داوطلب سالم (میانگین سن و BMI به ترتیب 9/3±3/30 سال و 1/3±47/22 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به 3 گروه 12 نفره شامل تمرین بیشینه ای با ماسک N95 (Max-N95 mask)، تمرین بیشینه ای با ماسک جراحی (Max-Surgical mask) و گروه فعالیت بیشینه بدون ماسک (MaxNomask) تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه های مذکور، پروتکل بیشینه ای بروس اصلاح شده را به ترتیب با ماسک جراحی، ماسک N95 یا بدون ماسک اجرا کردند. شاخص های فیزیولوژیک، الکتروکاردیوگرافی و زمان واماندگی ارزیابی شدند. داده ها با تحلیل واریانس یکطرفه در سطح 05/0P ≤ بررسی شد. فعالیت وامانده ساز روی نوار گردان در گروه ماسک N95 موجب کاهش معنادار فاصلۀ QTc نسبت به گروه ماسک جراحی(001/0>P) و گروه کنترل بدون ماسک (027/0=P) شد. هرچند افزایش مقادیر بین گروهی ضربان قلب و QRS متعاقب فعالیت وامانده ساز معنادار نبود، اما بسیار به سطح معناداری نزدیک بود (مقدار P به ترتیب 073/0 و 075/0).نتایج نشان داد در افراد سالم، فعالیت بدنی بیشینه ای نظارت شده به ویژه با ماسک جراحی عملی و ایمن است و فقط با تغییرات جزئی در شاخص های ECG و فیزیولوژیک به ویژه کاهش جزئی در QTc همراه است. مطالعات آتی باید تأثیر فعالیت بدنی با شدت های مختلف در طی استفاده از ماسک ها را در افراد سالمند یا مبتلا به بیماری های التهابی مزمن ارزیابی کنند.