در قواعد طراحی ایستگاه شارژ خودروهای الکتریکی تقاضا و امکان پذیری فنی دو فاکتور مهم به شمار می آید. تقاضا به طور عمده از جریان ترافیکی ناشی از خودرو الکتریکی موجود در منطقه و کمترین فاصله ایستگاه کاندید تا مکان ممکن برای خودروها تعریف می شود. در حالیکه بحث فنی، شامل هزینه های مسئله ازجمله سرمایه گذاری، تعمیر و نگهداری و تلفات توزیع توان در شبکه می باشد. بر این اساس در این مقاله، مسئله جانمایی ایستگاه شارژ خودروهای الکتریکی با کمینه سازی هزینه های فوق تحت محدودیت های توزیع برق ازجمله ظرفیت خطوط و پست ها صورت پذیرفته است. در کنار این موارد آنچه به عنوان نوآوری این تحقیق بشمار می آید، معرفی و ملاحظه فاکتوری حاصل از نسبت ضریب تجمع خودرو در جایگاه که بر اساس، سطح تحت پوشش هر جایگاه به سطح کل شبکه و ضریب تخصیص ظرفیت جایگاه که بر پایه ظرفیت جایگاه به مجموع ظرفیت کل ایستگاه ها می باشد، می باشد. این فاکتور بیانگر فوق بار شدن و یا فعالیت جایگاه در کم باری بوده و ملاحظه آن در فرآیند بهینه سازی، ملاحظه گر رفتار مصرفی خودروهای الکتریکی با قید کوتاه ترین مسیر خودرو تا جایگاه می باشد. روند پیشنهادی در مقاله بر اساس شبیه سازی شبکه 33 باس در یک فیدر نمونه در فضای شهر نوشهر صورت پذیرفته است.
