استفاده از خودروهای الکتریکی می تواند بعنوان راه حلی برای کاهش آلودگی و بهبود شاخص های الکتریکی سیستم قدرت، مطرح شود. در این راستا، برنامه ریزی شارژ/ دشارژ تعداد زیادی از خودروهای الکتریکی در "ایستگاه های شارژ" (پارکینگ ها) و همچنین تولید انرژی در ایستگاه های شارژ از عوامل اصلی در رسیدن به این اهداف می باشند. در این پایان نامه، فرآیند مکان یابی ایستگاه-های شارژ با هدف حداکثرسازی سود صاحبان خودروها و اپراتور ایستگاه شارژ در دو مرحله کلی انجام می پذیرد. در مرحله اول، مدل کاملی برای فرمول بندی مسئله شارژ و دشارژ خودروها در ایستگاه های شارژ و در یک بازه 24 ساعته روز بعد، پیشنهاد شده است. هدف از برنامه ریزی ایستگاه شارژ، افزایش سود صاحبان خودروها و سود اپراتور ایستگاه شارژ می باشد. در این برنامه ریزی، رفتار صاحبان خودروها مانند زمان ورود به ایستگاه شارژ، میزان شارژ اولیه در زمان ورود، زمان خروج از ایستگاه شارژ و میزان انرژی درخواستی بعنوان ورودی های مسئله می باشند که می تواند از طریق تلفن و یا اینترنت به اطلاع اپراتور ایستگاه شارژ برسد و یا اینکه از قبل برنامه ریزی شده نباشد. در این پایان-نامه، حالت دوم، مورد بررسی قرار می گیرد که در این شرایط رفتار صاحبان خودروها با عدم قطعیت زیادی، همراه می باشد. جهت مدل سازی عدم قطعیت های موجود در مسئله، از روش مونت کارلو استفاده شده است. همچنین، برای حل مسائل بهینه سازی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. خروجی مرحله اول، بار ساعتی بهینه کل ایستگاه شارژ می باشد. در مرحله دوم، مکان بهینه ایستگاه شارژ با بار بدست آمده بر روی شبکه توزیع 33 باسه استاندارد IEEE، تعیین می گردد بطوری که اهداف شبکه مانند تلفات و شاخص انحراف ولتاژ، حداقل شده و شاخص پایداری ولتاژ حداکثر گردد.
