پس از آنکه خورشید عالمتاب اسلام بر سرزمینهای عقب مانده و ظلمات عصبیت ادوارجاهلی تابیدن گرفت ، جانهای فرسوده و مرده تاب و توانی یافتند وبه برکت ره آوردهای اسلامی تحرک و حیات تازه ای پیدا کردند . نادانی و بی دانشی جای خود را به آگاهی و معرفت سپرد و فساد و جنایت راه عدم پیمود . علم ایرانی ، دانش یونانی ، فرهنگ رومی ، میراث مصری ، تمدن چینی و بقایای فرهنگ های آرامی ، بابلی ، آشوری ، عبری و سریانی درهم آمیخت و با نحله فرهنگ گسترده اسلامی گره خورد و به تدریج چنان تمدن و فرهنگی استوار و متعالی پدید آورد که تا جهان برپاست در هر دیاری از عالم هستی که " مدینه ی فاضله ای" پای بگیرد ، لاجرم به شاخه های این درخت گشن و پربار پیوند خواهد خورد و از سرچشمه فیاض ولایزال آن سیراب خواهد شد. شناوری در چنین بحر بی کرانی که عالم هستی را جوش و خروش تازه ای بخشیده است، کار هر کودک ابجد خوانی نیست. انسان های فرهیخته، شایسته، پرهیزکار وفداکار می طلبد تا از علوم قرآنی فرهنگ جاودانی آن را استخراج وتمدن اسلامی وانسانی را برای جامعه بشری به ارمغان آورند. مجموعه آفرینش بر اساس نظم و ترتیب صورت گرفته و قوانین حاکم بر پدیده ها ضامن بقا و استمرار آنهاست . جوامع بشری نیز به برکت نظام و قوانین معتدل و موافق با فطرت آدمی می تواند به حیات مفید و متعالی خود ادامه دهد . ادیان و مذاهبی که اصول مدون و قوانین منظم مشتمل بر هدایت و اداره ی اجتماع بشری نداشته باشند دوام چندانی نخواهند داشت . از جمله ادیانی که در بین جهانیان ظهور و نضج پیدا کرد دین مبین اسلام بود . این دین به جهت خصوصیات معین و مشخصی که داشت و ادیان دیگر فاقد آن بودند ، توانست قریب پانزده قرن در سطح جهان و میان ملل و فرهنگ های مختلف حضور موثر و مفید خود را حفظ کند و به دلیل کامل بودن در شؤون اداری و رهبری جوامع انسانی، در صورت اجرا وعمل برای حال و آینده کافی و وافی خواهد بود. پیامبر اسلام (ص) مقام رسالت الهی و رهبری و حکومت بر مردم و قضاوت میان امتش را شخصا بر عهده داشت . بر اساس شواهد متعدد تاریخی ، حضرت ختمی مرتبت (ص) به تمام امور مادی و معنوی مردم رسیدگی می کرد و کارهای اجتماعی را به خود مردم واگذار می نمود . افراد سالم و صالح به عنوان نماینده ی پیامبر در راس امور قرار می گرفتند . رسوم جاهلی و نظام حاکم قبایلی با مدیریت و درایت پیامبر اکرم از
