یکی از شیوه های تاثیرگذاری کلام بر مخاطب و برجسته سازی سبکِ سخن، بهره بردن از ساختهای همپایه است که با بررسی آن میتوان به سبکِ نویسنده و زیباییهای اثر ادبی پی برد. اشعار عربی سعدی به دلیل استفاده شاعر از ساختهای همپایه نحوی و بلاغی، در جایگاه والایی از فصاحت و بلاغت قرار دارد. از این رو بررسی و تحلیل آن حائز اهمیت است و میتواند زیباییهای ادبی و بلاغی آن را آشکار نماید. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی، اشعار عربی سعدی را از نظر همپایگی نحوی و بلاغی و روابط معنایی موجود میان سازه های همپایه، که دارای برجستگیهای ویژهای هستند مورد بررسی قرار داده است. از مهمترین مشخصه های آن میتوان به کاربرد فراوان ساختهای همپایه نحوی اشاره کرد که » واو « به صورت تام و واژگانی و همپایگی بلاغی با استفاده از حرف عطف دارای روابط معنایی گوناگونی از قبیل؛ ترادف و تناسب، تضاد و تقابل، نفی و همزمانی هستند. همچنین استفاده همزمان شاعر از همپایگی نحوی – بلاغی، سبب افزایش موسیقایی اشعار وی و تمایز سبکی ایشان گشته است.
