مقدمه و هدف: امروزه سازمان ها می کوشند از بروز خطا در میان کارکنان خود جلوگیری نمایند. اما در واقعیت این مهم کاملاً ممکن نیست. زیرا همواره کارکنانی هستند که موجب بروز خطای عمدی یا غیرعمدی در سازمان ها می گردند. از این رو افشاگری تخلفات سازمانی جزء جدایی ناپذیر سازمان هاست و سازمان های ورزشی نیز از آن مستثنی نیستند. افشاگری یک عمل اخلاقیست و راه حلی برای جلوگیری از خطاهای آتی در سازمان محسوب می شود. اما برخی از کارکنان در زمان بروز خطا سعی در پوشش یا نادیده گرفتن آن دارند؛ چون ممکن است در مواجهه با خطا و در صورت افشاگری مجبور شوند تا هزینه هایی را پرداخت نمایند. بر این اساس هدف از تحقیق ارائه الگویی پارادایمی از افشاگری کارکنان در سازمان های ورزشی بود. روش تحقیق: این پژوهش به صورت اکتشافی-توسعه ای و به شکل کیفی اجرا شد. این تحقیق با استفاده از نظریه داده بنیاد انجام گردید و با توجه به اطلاعات جمع آوری شده از رویکرد نوخاسته (گلیزری) برای مطالعه استفاده شد. شیوه گردآوری داده ها مصاحبه های نیمه ساختار یافته بود که با کدگذاری و تحلیل روی داده ها الگوی نهایی حاصل شد. جامعه تحقیق شامل مدیران، کارشناسان و بازرسان سازمان های ورزشی بود که دارای حداقل 10 سال سابقه فعالیت بودند. پس از انجام 16 مصاحبه و کدگذاری آنها اشباع نظری حاصل شد که برای اطمینان تعداد مصاحبه ها تا 20 ادامه یافت. برای تعیین موثق بودن داده ها در تحقیقات کیفی که معادل پایایی و روایی است اعتمادپذیری، انتقال پذیری، اتکاپذیری و تاییدپذیری بررسی شد. یافته ها: یافته ها مدلی پارادایمی در سه سطح شامل عوامل بروز افشاگری کارکنان، فرایند اجرای افشاگری کارکنان و پیامدهای افشاگری کارکنان را نشان داد. عوامل بروز و فرایند اجرای افشاگری در سازمان های ورزشی از چهار مقوله مرتبط با کارمند یا کارمندان افشاگر در سازمان های ورزشی، مرتبط با ویژگی های سازمان ورزشی، مرتبط با خطای صورت گرفته در سازمان ورزشی و مرتبط با خاطی یا خاطیان شکل گرفت و پیامدهای افشاگری کارکنان در سازمان های ورزشی از پیامدهای اولیه و ثانویه تشکیل شد. افشاگری کارکنان در سازمان های ورزشی پیامد اولیه بود و پیامدهای ثانویه مواردی همچون شفافیت سازمانی، جلوگیری از بروز فساد، دستیابی به نتایج عقلایی، دستیابی به ورزش پاک، مدیریت پاسخگو، حفظ نیروهای نخبه، تنبیه خاطیان،
