هدف: نفوذ ورزش در قرن 21 به گونه ای است که بخش قابل توجهی از زندگی مردم را به خود اختصاص داده و فوتبال به لحاظ برخورداری از ویژگی منحصربه فرد محبوبیت و مردمی بودن به ورزشی فراگیر و جهانی تبدیل شده است (درویشی و همکاران، 1397). گستردگی بالای فوتبال و تماشاگری آن در بین اقشار مختلف جامعه آن را به یکی از سالم ترین فعالیت های فراغتی مبدل کرده که خانواده ها می توانند با حضور در استادیوم ها و تجربه یک محیط لذت بخش و مفرح به تحکیم بنیان خانواده و دوستی اعضا با یکدیگر نائل شوند (گری، 1397). این در حالی است که تماشاگری فوتبال در استادیوم های ایران با یک چالش اساسی در زمینه ی حضور خانوادگی روبه رو است و عدم اجازه حضور بانوان در استادیوم های فوتبال توانایی ورود خانوادگی را نیز از آن ها سلب می کند. در همین راستا محقق به دنبال شناسایی عوامل اثرگذار بر امکان حضور خانوادگی در استادیوم های فوتبال ایران برای تماشاگری مسابقات است. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع توسعه ای- اکتشافی می باشد که به صورت کیفی انجام شد. جامعه تحقیق هدفمند و با تکنیک گلوله برفی از بین اساتید و متخصصان در زمینه مدیریت رویدادهای ورزشی انتخاب شدند و این جمعیت 20 نفری منتخب تحت مصاحبه های عمیق، نیمه ساختاریافته قرار گرفتند و مصاحبه تا مرحله اشباع و کفایت نظری پیش رفت. جهت تجزیه وتحلیل داده های حاصل از مصاحبه ها مطابق نظریه داده بنیاد، رویکرد گلیزری، بهترین رویکرد دراین باره به نظر رسید که طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی موردبررسی قرار گرفت و نظریه پردازی انجام شد. درنهایت مدل کشف شده و کدها در اختیار پنج تن از مشارکت کنندگان در تحقیق قرار گرفت تا با تائید یافته های حاصل از تحقیق، روایی و پایایی کدگذاری ها نیز تائید شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق و تحلیل کیفی داده های حاصل از مصاحبه نشان داد که 13 مقوله اثرگذار بر حضور خانوادگی در استادیوم های فوتبال ایران وجود دارد که شامل فراگیری رشته فوتبال، گذران اوقات فراغت، توسعه فرهنگ حضور خانوادگی، ارائه بلیت های خانوادگی، سطح رفاه مالی جامعه، سیاست و اصول شرعی حاکم بر جامعه، حقوق اجتماعی مردم جامعه، تدابیر ویژه برگزاری مسابقات، ویژگی های جامعه شناختی، ایمنی استادیوم ها، ساختار فیزیکی استادیوم ها، آگهی و تبلیغ، فناوری می باشد که تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم مؤثری
