هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مدل تأثیر ابعاد فعالیتهای رسانههای جمعی بر گرایش به ورزش همگانی در شهر تهران بود. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش، جزی پژوهشهای توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه استفاده کنندگان از مراکز ورزشی و تندرستی شهر تهران بودند که جهت نمونه گیری از روش خوشه ای استفاده شده است. ابتدا شهر تهران به پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم بندی شد. سپس از هر یک از این مناطق پنج گانه 70 نفر به صورت تصادفی (حجم نمونه آماری کل برابر با 350 نفر) انتخاب شدند. برای سنجش ابعاد فعالیت رسانههای جمعی از پرسشنامهی طراحی شده توسط مرادی (1390) و برای سنجش گرایش به ورزش همگانی از پرسشنامه طراحی شده توسط گروه پژوهش استفاده گردید. روایی صوری سؤالات توسط صاحب نظران دانشگاهی مورد تائید قرار گرفت و ضریب آلفای کرونباخ نیز نشان از پایایی قابل قبول برای سؤالات پژوهش داشت. در ادامه جهت بررسی سؤالات پژوهش از ضریب استاندارد و اعداد معناداری استفاده گردید که نتایج حاصل از این مدل نشانگر تأثیر فعالیتهای رسانه های جمعی و ابعاد آن بر گرایش به ورزش همگانی در شهر تهران داشت. شاخص های برازندگی نیز نشان داد که مدل، با دادهها برازش نسبی و مناسبی دارد. درنتیجه با توجه به یافتههای حاصل از این مدل کارشناسان رسانهای و ورزشی میتوانند با نوآوری در برنامههای خود و ایجاد انگیزه، سطح مهارت و عملکرد ورزشی آحاد مختلف مردم را بهبود بخشند.
