هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین انگیزش و توان بالقوه انگیزشی با تمایل به ادامه همکاری داوطلبان اعضای هیئت اسکیت استان های کشور بود. روش انجام این تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است که به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ شیوه جمع آوری میدانی است. جامعه آماری تحقیق اعضای اصلی هیئت اسکیت استان ها که شامل 124 نفر بودند که به صورت تمام شمار محاسبه گردید. ابزار پژوهش عبارت است از سه پرسشنامه انگیزش می کیم(2009)، توان بالقوه انگیزشی هکمن و اولدهام(1976)، تمایل به ادامه همکاری داوطلبی هیدالگو ومورنو(2009) می باشد که روایی صوری آن به تایید اساتید مدیریت رسیده و پایایی آن در تحقیق به ترتیب انگیزش ( 88/0α=)، توان بالقوه انگیزشی ( 69/0α=)، تمایل به ادامه همکاری داوطلبی ( 84/0α=) محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و نمودار و برای آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزش و تمایل به ادامه همکاری داوطلبی(05/0≥p) اعضای هیئت اسکیت استان ها با ضریب همبستگی( 284/0r=) ارتباط مثبت و نسبتا معنی داری وجود دارد. اما در بقیه موارد همبستگی بین متغیر های توان بالقوه با تمایل به ادامه همکاری وجود نداشت. افراد داوطلب به عنوان یکی از مولفه های اصلی ارائه خدمات، نقش اساسی در سازمان های ورزشی بخصوص فدراسیون ها ایفا می کنند. ازاین رو توجه به نگرش های آنان از جمله انگیزش از مسائل مهم مورد توجه صاحب نظران مدیریت به شمار می رود، بسیار با اهمیت است.
