جواد سلطان زاده

پیشینه و اهداف: امروزه پیچیدگی و تغییرات در اکوسیستم کسب‌وکارها به‌خصوص صنعت بیمه به‌قدری سریع شده که لازمه بقا در چنین محیطی تطابق با تغییرات و پایداری است. این مهم هرگونه تصمیم خرد و کلان مدیران کسب‌وکارها را تحت تأثیر قرار داده است. بنابراین در این شرایط آنچه بسیار اهمیت دارد دانستن میزان پایداری شرکت‌ها در محیط متغیر امروزی است. بر این اساس این پژوهش بر آن است به شناسایی مؤلفه‌های ارزیابی پایداری شرکت‌های بیمه‌ای در ایران بپردازد و شرکت‌های بیمه‌ای در ایران را براساس پایداری طبقه‌بندی کند. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از حیث شیوه گردآوری و تحلیل جزء پژوهش‌های توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش تمامی شرکت‌های بیمه‌ای ایران است. برای تعیین شاخص‌های ارزیابی ابتدا شاخص‌های ارزیابی مدل GRI که از مطالعه عمیق در ادبیات، سایت گزارش جهانی ابتکار عمل استخراج شدند و اهمیت هریک از معیارها مشخص شد، براساس آن پرسش‌نامه‌ای ساختاریافته طراحی شد که بین 12 خبره توزیع و با روش دلفی‌فازی اعتبار مؤلفه در دو راند سنجیده شد سپس بعد از تأیید مؤلفه‌ها بعد از دو راند، پرسش‌نامه‌ای ساختاریافته تدوین شد و در اختیار 28 خبره قرار گرفت، پس از گردآوری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Spss شرکت‌های بیمه‌ای با روش کامیانگین طبقه‌بندی شدند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که برای سنجش پایداری ‌شرکت‌‌های بیمه‌ای در ایران 21 مؤلفه اصلی و 35 مؤلفه فرعی شناسایی شدند. با توجه به پژوهش‌های انجام‌شده شرکت‌های بیمه‌ای در ایران به‌لحاظ پایداری در سه خوشه دسته‌بندی شدند، خوشه اول شرکت‌های در مرحله تشکیل، خوشه دوم رشد و خوشه سوم توسعه به‌لحاظ پایداری‌‌اند که 17 شرکت در خوشه اول، 6 شرکت در خوشه دوم و 5 شرکت در خوشه سوم است.. نتیجه‌گیری: شرکت‌ها با ارائه گزارش پایداری در تلاش‌اند در زمینه توسعه پایدار گام بردارند، صنعت بیمه هم از این امر مستثنا نیست، صنعت بیمه یک عامل تسهیل‌گر در پیشبرد فعالیت‌های اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی است و سازوکارها و مشوق‌های لازم برای تسهیل فعالیت پایدار تجارت در سطح کلان را در اختیار دارد، اما بخش‌های مختلف صنعت بیمه در برابر ریسک‌های نوظهور ناشی از عوامل اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی آسیب‌پذیرند. در سطوح مختلف پایداری اقتضائات هر کسب‌وکار متفاوت است و هر شرکت بیمه‌ای متناسب با سطحی از پایداری که در آن قرار دارد و میزان انعطاف‌پذیری شرکت‌های بیمه‌ای نسبت به تغییر و تحولات محیط پیرامونی متفاوت است. بدین‌منظور شرکت‌های بیمه‌ای هر خوشه باید آمادگی لازم را برای این تغییرات داشته باشند.