یکی از مهم ترین ابزار کسب اطلاعات و درک محیط که تحقیقات گسترده ای را به خود معطوف نموده، شبکه های حسگر بی سیم است. شبکه های حسگر بی سیم (WSN)شامل تعداد زیادی گره حسگر هستند که به صورت تصادفی برای جمع آوری و پردازش اطلاعات محیطی بکار گرفته می شوند و برای تامین انرژی خود، متکی به باتری هایی با توان اندک می باشند. با توجه به آنکه کارایی شبکه های حسگر به شدت به طول عمر شبکه و پوشش شبکه ای آن وابسته است، یکی از مهم ترین مسایل در شبکه های حسگر بی سیم، مساله محدودیت شدید انرژی است. استقرار تصادفی گره های حسگر منجر به عدم کارایی شبکه حسگر در ایجاد کیفیت مطلوب مانیتورینگ می شود، در نتیجه شبکه به سرعت میرا می شود. به همین جهت برخی از نواحی مورد پوشش ممکن است از چگالی پایینی برخوردار باشند. برای حل این مشکل با استفاده از جایگذاری گره های جدید، نواحی ضعیف شناسایی می شوند. با شناسایی نواحی ضعیف تر اقدام به یافتن مکان بهینه در همان محدوده می شود و دیگر نیازی به جستجوی کل شبکه برای استقرار گره جدید نیست. در نتیجه با جایگذاری حداقل گره اضافی، بیشترین افزایش در طول عمر حاصل می شود. در این تحقیق مساله جایابی گره های اضافی مورد نیاز و تعیین مکان آنها در شبکه حسگر پوششی مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش برای بدست آوردن حداقل تعداد گره های موردنیاز و هچنین افزایش طول عمر شبکه از الگوریتم خفاش استفاده شده است. در مسئله پوششی استفاده از این الگوریتم کمک می کند تا گره های موجود در شبکه بصورت بهینه پوشش داده شوند. الگوریتم پیشنهادی در نرم افزار متلب شبیه سازی شده است. براساس نتایج حاصل از شبیه سازی، حداقل افزایش نسبی طول عمر بین 10 تا 25 درصد نسبت به منابع مورد مقایسه می باشد که گاهی با توجه به شرایط و چینش شبکه این مقدار بیشتر هم می شود. نتایج بدست آمده برتری نسبی این الگوریتم را به روش های مورد مقایسه در حالت های مختلف نشان می دهد.
