از جمله شرائط سرقت مستوجب حد علاوه بر محرز بودن اموال مسروقه، آن است که سارق به تنهایی یا به مشارکت دیگری مال را از حرز خارج نماید.علی رغم اجماع فقها بر اعتبار این شرط،در بعضی از مواقع در موضوع شناسی و مصادیق آن اختلاف نظر است. یکی از مهمترین مصادیق مشتبه اخراج متاع از حرز سرقت های هیپنوتیزمی می باشد. نگارندگان پس از بررسی حکم این نوع از سرقت ها به این نتیجه می رسند که اخراج متاع از حرز به نحو هیپنوتیزم در فرضی که به صورت غیر ارادی و به قصد انجام جرم نباشد و شخص هیپنوتیزم شده نیز قدرت بر درک عمل خواسته شده از ناحیه وی را دارا نباشد، می تواند از مصادیق اخراج تسبیبی محسوب شده و در نتیجه حد قطع بر هیپنوتیزم کننده جاری می شودو اگر احیاناً در تحقق اخراج متاع از حرز شک حاصل شود اگرچه شبهه مفهومیه بوده و امر نیز دائر بین اقل و اکثر است منتها شرطیت اخراج متاع از حرز نیز مانند محرز بودن اموال با توجه به روایت صحیحه محمد بن مسلم، داخل در مفهوم سرقت بوده و به تبع آن آیه سرقت عموم خود را از دست داده و دیگر تمسک به آن جایز نمی باشد. لذا در این هنگام به خاطر حیرت و سرگردانی با تمسک جستن به مقتضای قاعده درء،حد قطع از سارق ساقط می شود.
