علی اکبر ایزدی فرد

یکی از تأکیدات مهم اسلام که نقش اساسی در رشد و تعالی و تقرب او به سوی خداوند دارد، نکاح و تشکیل خانواده است. از جمله مهمترین شرائط صحت نکاح، کفویت در ازدواج است که به معنای مسلمان بودن زوج و زوجه می باشد. سوالی که در اینجا مطرح است اینکه آیا گذشته از وجود این معنا برای کفائت که از شرائط صحت عقد نکاح به شمار می آید به طوری که فقدان آن مقتضی بطلان عقد نکاح است، معنای دیگری را می توان برای آن تصور نمود؟ بر فرض وجود معنای دیگر، چه تاثیری در ازدواج دارد؟ نگارندگان در این تحقیق پس از نقد و بررسی به نتیجه می رسند که کفائت یک اصطلاح اضافی و نسبی است که مراد از آن در فقه، در صورتی که از شرائط صحت نکاح تلقی می شود، اسلام است. و در صورتی که در قسمت آداب و مقدمات نکاح مطرح شود، ملاک هایی است که نادیده گرفتن آن نمی تواند موجب بطلان عقد نکاح شود، منتها رعایت و لحاظ آنها، تاثیر بسزایی در بقا و استمرار عقد نکاح و یک زندگی موفق به شمار می آید و موجب تسمیه اطلاق زوج و زوجه مناسب و مطلوب می شود. در این مقاله بیش از هر چیزی سعی شده است که پس از تبیین هر دو معنای کفائت، معیارهای کفائت به معنای دوم همچون: ایمان و تقوا و دینداری، اخلاق پسندیده و نیکو، اصالت و شرافت خانوادگی، سلامت فکر و روان و... از منظر قرآن کریم و نیز روایات، مورد بررسی قرار گیرد.