بر اساس مبانی فقه اسلامی و نیز اصول پذیرفته شده در حقوق بین الملل, دفاع مشروع محدود به مرزهای جغرافیایی یک کشور است و دفاع در خارج از مرزهای جغرافیایی همواره محل اختلاف نظر صاحب نظران بوده است. در این تحقیق, مشروعیت دفاع در خارج از مرز در دو حوزه دفاع از خود و دفاع از دیگران, با کنکاش در مبانی فقهی (آیات, روایات, عقل و اجماع) و اصول حقوق بین الملل (منابع مکتوب بین المللی, رهنامه حقوقی و عقل) موردبررسی قرار گرفته است. بررسی منابع فقهی معتبر و نظریه های حقوقدانان در حقوق بین الملل و رویه و عرف بین المللی نشان می دهد, در حوزه دفاع از دیگران, مصداق هایی چون دفاع از هم پیمان و مداخله با دعوت یا رضایت کشور موردتهاجم (با رعایت الزام های حقوقی), براساس مبانی اسلامی و موازین حقوق بین الملل قابل توجیه است و در حقوق اسلامی, مشروعیت مواردی چون دفاع از سرزمین های اسلامی, دفاع از مسلمانان و ملت های مظلوم غیرقابل تردید است. مشروعیت دفاع پیشدستانه (دفاع از خود در خارج از مرزها), در جایی که ورود خسارت, قطعی یا نزدیک به قطعی بودن , همراه با قرائن متقن باشد و توسل به زور برای دفاع از خود در برابر آن خطر, ضرورت داشته باشد, براساس مبانی (عقلی) اسلامی و رهنامه برخی از حقوقدانان پذیرفته شده است. در هر دو قلمروِ دفاع از دیگران و دفاع از خود, مشروعیت دفاع خارج از مرز در موارد استثنایی (در عین رعایت محدودیت های توسل به زور) قابل اثبات است.
