در برنامه ریزی شهری نوعی از برنامه ریزی است که با توجه به اقتصاد و عملکرد عوامل شهر، نحوه‌ی استفاده از اراضی شهر، محله بندی مسکن، ترافیک، فضای سبز و غیره، در رابطه با جمعیت و فونکسیون شهر را مورد بررسی قرار می دهد. در بیشتر سیاست‌های دولتها، نظام برنامهریزی شهری به عنوان یکی از معیارهای، طرح و توسعه کشورها محسوب می شود، پژوهش حاضر باعنوان «مساله یابی نظام برنامه ریزی شهری عراق» است. و همچنین سیستم های برنامهریزی و مراحلی که در عراق طی کرده است، برای مقایسه و تطبیق شرایط و بهره گیری از تمامی نتایج منفی و مثبت و همچنین نشان دادن نحوه عملکرد و اجتناب از مسیرهای اشتباه مورد بررسی قرار گرفت. هدف کلی این پژوهش، شناخت شیوه نظام برنامهریزی شهری عراق در قالب (اجزا، فرایند، تولید و پایش و بازنگری) است، روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی از اسناد و مدارک بوده است، در بخش اسناد، از منابعی تحقیقی چون کتاب، مقالات، پایان نامه‌های داخلی و خارجی در زمینه‌ی موضوع تحقیق انجام گرفته است. یافته‌های این پژوهش بطور خلاصه نشان داد که عناصر نظام مدیریت توسعه شهری در عراق، شامل: دولت مرکزی، نظام مدیریت شهری، شوراهای شهر، برنامهریزی شهری، وزارت شهرداری‌ها و شهرداری پایتخت هستند که در امر مدیریت و برنامهریزی شهری به تعیین، تصویب، نظارت و اجرا در این زمینه مشغول فعالیت هستند. نتایج این تحقیق نیز در زمینه تبیین مشکلات سیستم برنامهریزی شهری عراق از جمله فقدان علمی صحیح که ماهیت تأثیر مناطق زیست محیطی بر برنامهریزی و طراحی شهرهای عراق را تبیین کند، بوده است. به عنوان اهمیت قانون برنامهریزی در مدیریت محیط شهری و کاربری اراضی، که در آن افت بسیاری از شاخص های شهری مشخص است. و همچنین ضعف در پیروی از الگوهای موفق سایر سیستم های شهرسازی. ضعف بنیادهای مشارکت در توسعه و عمران شهری، و ضعف بنیادهای مدیریت شهری و برنامهریزی محلی از جمله موانع توسعه در امر مدیریت و نظام برنامهریزی شهری در عراق محسوب می شوند. همچنین، بالا بودن هزینه‌های اجرای طرحها و برنامه‌های مدیریت شهری از جمله مشکلات دیگری هستند که فرایند (اجزا، تولید و پایش و بازنگری) در امری نظام مدیریت و برنامه-ریزی شهری عراق را تحت الشعاع قرار داده و آسیب‌های جدی را در این امر وارد کرده‌اند.
