دکستران یک پلیمر زیست تخریب پذیر می‌باشد که در کاربردهای پزشکی مانند پوشش زخم، پوست مصنوعی و حامل دارو استفاده می‌شوند. در این تحقیق هیدروژل‌های زیست تخریب‌پذیر بر پایه‌ی دکستران از طریق اتصالات عرضی شیمیایی اپیکلروهیدرین تهیه شده و به عنوان سیستم رهش داروی آموکسی سیلین مورد استفاده قرار گرفته است. واکنش شبکه‌ای شدن پلیمر دکستران و تشکیل ساختار هیدروژلی با استفاده از طیف مادون قرمز تبدیل فوریه مورد بررسی و تایید قرار گرفت. رفتار جذب آب هیدروژل‌ها ابتدا در آب دیونیزه و سپس در محیط شبیه‌ساز معده با pH=2 و محیط شبیه‌ساز روده با pH=7.4 مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان داد حداکثر میزان تورم تعادلی هیدروژل، پس از 8 ساعت و به میزان 858% بوده است. برای بررسی سینتیک تورم و چگونگی نفوذ آب به درون هیدروژل‌ها از مدل‌های مرسوم فیک و اسکات استفاده شد. همچنین تاثیر غلظت عامل شبکه‌ای کننده و دما به عنوان عوامل موثر بر رفتار تورمی هیدروژل مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش میزان عامل شبکه‌ای کننده، میزان جذب آب و تورم کاهش یافت. در ادامه، داروی آموکسی سیلین با دو غلظت متفاوت درون هیدروژل‌ها بارگذاری شد و رهش آن از هیدروژل‌ها در محلول بافر فسفات مورد ارزیابی قرار گرفت. رهش دارو از نمونه‌های مختلف در مدت زمان 72 ساعت بررسی و داده‌های حاصل از رهش با مدل های مختلف سینتیکی برازش شد. نتایج نشان داد هیدروژل تهیه شده با 18 درصد اپیکلروهیدرین و بارگذاری 10 درصد آموکسی سیلین کاندید مناسبی برای سامانه رهش دارو می‌باشد.
