فرضیه: رزین اپوکسی به علت خواص منحصربه فرد، در صنایع مختلف از جمله چسب ها، رنگ ها وپوشش ها، هوافضا و الکترونیک مورداستفاده قرار می گیرد. عوامل پخت اپوکسی ها را می توان به دو گروه معمولی (پخت محیطی یا پخت گرمایی) و تأخیری دسته بندی کرد. عوامل پخت تاخیری افزوده شده به رزین اپوکسی در شرایط معمول پایدارند اما وقتی در معرض تحریکات خارجی از قبیل حرارت قرار گیرند به سرعت رزین اپوکسی را پخت می کنند. کپسوله کردن عامل پخت یکی از روشهای اقتصادی تهیه عوامل پخت تاخیری یا غیر فعال می باشد که توجه زیادی را جلب کرده است. غلظت عوامل پخت تاخیری کپسوله شده روی خواص مکانیکی رزین اپوکسی پخت شده تاثیر زیادی دارد. روش ها: با استفاده از آزمون دینامیکی مکانیکی حرارتی و سختی، اثر غلظت میکروکپسول حاوی عامل پخت 1- متیل ایمیدازول با دیواره اپوکسی جامد بر خواص مکانیکی رزین اپوکسی پخت شده مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مقاله تأثیر غلظت های 20، 25، 30 و 35 phr میکروکپسول در اپوکسی مایع بر مدول ذخیره ای (E′) و تانژانت زاویه فازی (tanδ) بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت میکروکپسول در نمونه های پخت شده، مدول ذخیره ای به دلیل افزایش مقدار عامل پخت و به تبع افزایش چگالی اتصالات عرضی، افزایش می یابد. از طرفی نتایج نشان داد که رزین اپوکسی مایع پخت شده با phr 30 میکروکپسول، بالاترین دمای انتقال شیشه ای (48 oC) را دارا می باشد. همچنین تست سختی، نتایج آزمون دینامیکی مکانیکی حرارتی را در غلظت بهینه میکروکپسول تأیید می کند. همچنین نتایج نشان می دهد در دمای 30 ℃، با افزایش غلظت میکروکپسول از 20تا25 phr مدول ذخیره ای کاهش می یابد. اما با افزایش بیشتر غلظت میکروکپسول، مدول ذخیره ای سامانه رزین اپوکسی پخت شده افزایش می یابد. به طوری که در این دما، رزین اپوکسی پخت شده با35 phr میکروکپسول، بالاترین مدول ذخیره ای (723 MPa) را دارا می باشد.
