هدف از اجرای این پژوهش ارائه الگویی به منظورارتباط دانشگاه با سازمان آموزش فنی و حرفه ای و پیش بینی نیازهای آموزش مهارتی دانشجویان بود. ضمن اینکه در این تحقیق موانع ارتباطی دانشگاه با آموزش فنی و حرفه ای ، فرصت های ایجاد ارتباط و شایستگی های مورد نیاز باز کارمشخص شد. روش شناسی پژوهش به صورت آمیخته (کیفی-کمی) بود. در روش کیفی از روش برخاسته از داده ها و روش دلفی استفاده شد و در بخش کمی از روش پیمایشی استفاده شد. ابزار جمع آوری دادها مصاحبه و پرسشنامه بود. مفاد این پرسشنامه بر گرفته شده از مصاحبه های اکتشافی بود. جامعه آماری متشکل از اعضای هیات علمی وصاحبان صنایع و همچنین کارشناسان اداره کل آموزش فنی و حرفه ای بودند. جامعه آماری در روش کیفی 23 نفر بودند. کفایت نمونه گیری تا رسیدن به مرحله اشباع ادامه یافت. در مرحله کمی 270 نفر از فعالان اقتصادی و 10 نفر از مربیان سازمان آموزش فنی و حرفه ای شرکت کردند. روش تجزیه و تحلیل داده ها در مرحله کیفی مبتنی بر تکنیک کد گذاری بر اساس طرح اشتراوس و کوربین بود ودر مرحله کمی از آمار توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی) و آمار استنباطی( تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی) استفاده شد. ابزار تجزیه و تحلیل داده ها در مرحله کیفی spss و ایموس بود. یافته های تحقیق حاکی از آن است که موانع فرهنگی، ساختاری، و موانع فردی باعث عدم ارتباط اثر بخش بین دانشگاه و آموزش های فنی و حرفه ای می گردددر این تحقیق مشخص شد موانع فرهنگی مهمترین علت عدم ارتباط سازنده میان دانشگاهها و آموزش فنی و حرفه ای است.ضمن اینکه موانع ساختاری نیز از اولویت زیادی برای عدم وجود این ارتباط برخوردارند. همچنین یافته های تحقیق نشان داد فرصت های ایجاد ارتباط بین آموزش های فنی و حرفه ای و دانشگاه شامل ثروت آفرینی برای دانشگاهها، چابکی دانشگاهها، استعداد سنجی برای دانشجویان، کارآفرینی و اشتغال برای دانشجویان، کاربردی سازی علم، آینده پژوهی ومشاغل آینده و کیفیت بخشی به آموزشهای مهارتی می گردد بنابراین از نظر سیاست گذاری، استراتژی برد برد را به همراه خواهد آورد، از سوی دیگر یافته های تحقیق شایستگی های دانشجویان برای بازار کار را مهارتهای پایه، مهارتهای تحلیلی، کفایتهای شخصی، مدیریت منابع، مهارتهای درون شخصی، مدیریت اطلاعات، جامعیت سیستمی، سازماندهی فن آوری تعیین شد. همچنین نتایج نیاز
