با کاهش زمین و فضای سبز بعنوان معضل رو به رو برای شهرهای جدید، این تفکر را برای ما طراحان ایجاد کرد که ار نمای ساختمان ها، که بصورت عمودی از سطح زمین گسترده شده اند، سیستم های سبز عمودی نوین را به عنوان راه حلی مناسب جهت جبران گوشه ای از خسارت های زیست محیطی و بازگشت به همسازی با طبیعت استفاده کنیم. دیوارها و نمای سبز، عناصری خود سازمانده هستند و از این رو می توان طراحی دیواره های سبز را مانند مدول و الگویی برای حل معضلات اینچنین در کشور ما به کار گرفته شود. اما فضای سبز شهری و دیوار های سبز در ایران سرانه ای بسیار پایین تر از سرانه های بین المللی داشته است که از دلایل عمده آن می توان به: آسیب های نمای سبز به دیوار اصلی نما، نگهداری مداوم از سیستم های سبز عمودی، سنگینی سیستم های سبز عمودی بدلیل وجود خاک برای رشد گیاهان، عدم محاسبه وزن سیستم سبز به نما بدلیل اجرای دیوار سبز بعداز ساخت نما، معضل آب و ضعف در آبیاری سیستم به صورت مدام اشاره داشت. هدف: هدف اصلی پژوهش طراحی دیوار سبز نوین با جزییات فنی ساخت و اتصال به نما است که از زیر مجموعه نماهای سبز متناسب با اقلیم مازندران باشد تا معضلات نام برده را برای اجرای دیوار سبز در نما را کاهش دهد که علاوه بر افزایش سرانه استفاده از دیوار سبز عمودی در نماهای اقلیم معتدل و مرطوب، به عنوان بخشی از استراتژی های محیط زیستی درجهت رسیدن به شهری سبز با اثرات مثبت زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در توسعه پایدار شهری باشد. پیشنهاد پژوهش: پیشنهاد پژوهش استفاده از روش هیدروپونیک در کشاورزی و آبیاری، با طراحی مدلی نوین از دیوار سبز است. هیدروپونیک بعنوان روشی در کشاورزی استفاده می شود که گیاه بدون وجود خاک تنها با اضافه کردن محلول غذایی جایگزین خاک، باعث رشد گیاه می شود که در این صورت با طراحی مدلی از دیوار سبز هیدروپونیک می توان معضلات ناشی از سنگینی دیوار سبز ناشی از خاک ریزی )عدم وجود خاک در هیدروپونیک(، آسیب به نمای سیستم )سبکی سیستم هیدروپونیک(، آبیاری پی در پی سیستم )امکان آبیاری رفت و برگشتی در هیدروپونیک با وجود سیرکولاسیون مخزن آب سیستم( و غیره را حل کرد. از طرفی به علت بالا بودن بارش باران در اقلیم معتدل و مرطوب در فصل گرم و سرد با هدایت آب سیستم از سقف شیبدار و سطوح به مخزن آب سیستم هیدروپونیک، امکان تهیه آب سیستم را برای دیوار
