امروزه برای نیل به توسعه و عمران ناحیه ای مناسب در هر منطقه ای، ارزیابی و تجربی و تحلیل ساختار طبیعی و عوامل انسانی آن منطقه برای استقرار هر کاربری ضروری می باشد. طرح مسکن مهر از سال 1389 در تمامی شهرهای کشورمان، برای تهیه مسکن برای اقشار فاقد مسکن مورد تصویب و اجرا قرار گرفت و اکثرا محل استقرار این مساکن در خارج از محدوده شهرها و با توجه به ارزانی قیمت زمین مکانیابی شده و مسایل محیط طبیعی این مجتمع های مسکونی و محدودیت های محیط طبیعی در مکانیابی این مجتمع ها مدنظر قرار نگرفته است. شناخت و بررسی مسکن منوط به شناسایی و تحلیل عوامل تاثیرگذار برآن است. برای بررسی مسکن اصول و معیارهای فراوانی درنظر گرفته می شود که به جنبه های کیفی و کمی مسکن می پردازند. هدف اصلی این تحقیق سنجش میزان رضایت مندی از زندگی و مکان یابی در میان ساکنان مسکن مهر قایمشهر است. چرا که ارزیابی ساکنان ازمیزان رضایت از زندگی شان را می توان به عنوان یکی از مهمترین معیارهای سنجش دست یابی به اهداف و ارزیابی میزان موفقیت هر پروژه شهری طرح ساخت. فهم رضایت مندی ساکنان، می تواند برای تحلیل وضع موجود سکونتی، تصمیماتی آتی به منظور ارتقای سطح کیفی محدوده های سکونتی افراد و جلوگیری از تکرار نواقص در دیگر مکان ها موثر واقع گردد. جامعه آماری پژوهش افراد ساکن در این مساکن بودند که بر اساس جدول مورگان تعداد 30 نفر (به علت ساکن نبودن در تمامی واحدها) از آنان بصورت تصادفی ساده مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفته اند. نتایج به دست آمده نشان داده که این مساکن کمک زیادی در خانه دار شدن افراد با حداقل درآمد کرده است ولی کیفیت و مکانیابی این مساکن که هدف اصلی این پژوهش بوده، مورد بررسی قرار گرفته است.
