فضاهای شهری محل برخورد فرهنگ ها، رفتارها، افکار و در عین حال محل رفع نیازهای روزمره شهروندان است.مهمترین بخش از فضاهای شهری فضاهای عمومی، مانند میدان گاه ها ، بازارها، پارک ها، پیاده راهها و ...است. یکی ازاصول برقراری تعاملات اجتماعی ماندن در فضاست که این مهم مستلزم برآورده ساختن نیازهای روانشناسانه افراداستفاده کننده از فضاست. اما امروزه بسیاری از فضاهای شهری تنها محل گذر عابرین پیاده هستند و فضایی برای مکث،استراحت و برقراری ارتباط با مردم وجود ندارد. از طرفی مدت زمان حضور افراد در فضا به طور مستقیم با کیفیت فضاییدر آن محیط در ارتباط است. در همین راستا این مطالعه سعی دارد به بررسی عوامل موثر بر کیفیت فضایی بپردازد وتاثیرات آن را بر شکل گیری تعاملات اجتماعی بررسی کند. ضمنا نمونه موردی واقع در بافت تاریخی شهر ساری با هدفدستیابی به فضای مطلوب برای تحقق تعاملات اجتماعی مناسب مورد بررسی قرار گرفت.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی ست و اطلاعات از طریق بررسی اسناد کتابخانه ای، مطالعات میدانی و تهیه و تحلیل جدول سواتجمع آوری شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که برای بهبود تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی در شهرها سهعامل کالبدی، عامل فضایی و انسانی دخیل هستند. همچنین در نمونه موردی بررسی شده برای ارتقای سطح روابطاجتماعی نیاز به فضاهایی برای مکث، نشستن و استراحت کردن احساس می شود. به نظر می رسد با تعریض خیابان های اطراف میدان و ایجاد نظم بصری تا حدودی بتوان این مهم را محقق کرد.
