با رشد جمیعت و افزایش نیاز به مسکن، ایجاد و طرح مسکن مهر در قالب مجتمعهای مسکونی در اطراف شهرها شروع شد. اما به دلایلی همچون مکان‌گزینی نامناسب، سکونت افراد با فرهنگ‌های مختلف و نبود برنامه‌ای مدون، کیفیت مطلوبی مانند یک خانه ایرانی ندارد. عدم توجه به کیفیت مسکن سبب میشود کاهش امنیت و تعاملات اجتماعی در مجتمعهای مسکونی میشود. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر ایجاد تعاملات اجتماعی و امنیت عملکردی همچنین تأثیر متقابل این دو بر یکدیگر در مسکن مهر شهر بروجرد انجام شده است. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی در بستر پیمایشی و مطالعه موردی است و از روش‌های تفسیری و پیمایشی در فرایند انجام تحقیق استفاده شده است، که علت نبود امنیت و تعامل اجتماعی را در نمونه موردمطالعه بررسی کرده است. حجم نمونه 373 نفر محاسبه و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS26 و همچنین از آزمون انحراف معیار، رتبه‌بندی فریدمن و همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. یافته‌های به‌دست‌آمده از پژوهش حاضر رابطه همبستگی مستقیم بین امنیت و تعامل اجتماعی به صورت کلی را با ضریب 514/0 تأیید می‌کند. رابطه همبستگی میان ابعاد امنیت و تعامل اجتماعی به ترتیب در بعد کالبدی، عملکردی و ادراکی با ضریب 613/0، 295/0 و 159/0 تأیید میشود. همچنین همبستگی میان معیارها و مؤلفه‌های تأثیرگذار بر امنیت و تعامل اجتماعی به‌صورت متناظر در همه موارد جز مشارکت عمومی و انسجام اجتماعی که رابطه معکوس دارند، تأیید میشود. عوامل عملکردی بیشترین تأثیر را در ایجاد تعامل اجتماعی داشته درحالی‌که عوامل ادراکی بیشترین تأثیر را در ایجاد امنیت داشته‌اند. همچنین می‌توان رابطه همبستگی کلی امنیت و تعامل اجتماعی همچنین ابعاد مختلف آن‌ها را تأیید کرد، اما میان مؤلفه‌های تأثیرگذار بر ابعاد مختلف امنیت و تعامل اجتماعی این رابطه تأیید نمی‌شود. در نمونه موردمطالعه به دلیل ضعف کالبدی و طراحی نادرست، تمام مؤلفه‌ها عاملی بی‌اثر یا در جهت کاهش امنیت و تعامل اجتماعی هستند.
