دوران کودکی مهمترین دوران زندگ ی انسان است. ارتباط کودکان با محیط اطراف آنها سبب رشد و شکوفا شدن تواناییها ی فیزیکی و ذهنی آنها میشود. در سالهای اخیر بخش زیادی از تفریحات و اوقات فراغت کودکان با تماشای تلویزیون و بازیهای کامپیوتری سپری می شود و باعث تغییر در فضای بازی و تحرک کودکان و در نهایت کمشدن تحرک در آنها میشود. هدف از انجام پژوهش بررسی مولفههای کالبدی و محیطی تاثیرگذار در ارتقای هوش حرکتی کودکان و اولویت بندی مولفههای محیطی و کالبدی در راستای ارتقای هوش حرکتی کودکان است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی انجام پذیرفته است. ابتدا به بررسی مقاالت و کتب مرتبط با هوش حرکتی پرداخته شدهاست و سپس با مشاهده رفتار کودکان در تابستان و پاییز در ساعات مختلف روز از دو پارک شادی و نوشیروانی بابل حرکات کودکان مورد بررسی قرار گرفتهاست. نتایج تحقیق نشان میدهد همه افراد از هوش حرکتی برخوردار میباشند و هوش ها قابلیت ارتقا دارند. کودکان دارا ی هوش حرکتی استعداد کارکردن با اشی ا را دارند. هنگام باز ی کردن و صحبت کردن و انجام هر فعالیتی از اعضا ی بدن استفاده میکنند و تحرک دارند. در کارهای نمایش ی و ورزشها، باز و بسته کردن قطعات یک شی و بازیهای تعادلی خوب عمل میکنند. با توجه به مولفههای به دست آمده این هوش که شامل فضاهای دا رای توالی، جمعی، فضاهایی که موجب برانگیختن حس کنجکاوی کودکان شوند و فضاهایی که سبب باالبردن تعادل و حرکت در کودکان شوند، میتوان هوش حرکتی کودکان را ارتقا داد. از آنجایی که محیط بر ارتقای هوش حرکتی کودکان تاثیر زیادی دارد، طراحی و ساخت فضاها ی بازی شهر ی و فراهم کردن محیط مدرسه، آموزش با روشهایی متفاوت )مانند اجرا ی نمایش و انجام آزمایشها ی عملی برای فهم بیشتر دروس( و بازیها ی موجود در مدرسه تاثیر چشمگیری بر ارتقای هوش حرکتی کودکان دارد. واژههای کلیدی: هوش، هوش حرکتی، کودک، حرکت، محیط
