گردشگری ساحلی ازجمله فعالیتهای جاذبی است که به دلیل تنوع اکوسیستم و ترکیب آب و خشکی، قابلیتهای چندگانهای در سطح جهان دارد. امتداد کناره آب در شهرهای ساحلی، موقعیت فضایی برجسته و منحصربهفردی را ایجاد میکند که نقش عمدهای در ارتقای کیفیتهای بصری،محیطی و اجتماعی دارد. کشور ایران با داشتن حدود 5هزار کیلومتر خط ساحلی در سه حوزه جغرافیایی)خزر، خلیجفارس و دریای عمان( توان باالیی درزمینه فعالیتهای گردشگری دارد. به همین جهت حفاظت از این منبع طبیعی و بهرهگیری صحیح از مواهب آن در شهر حائز اهمیت است. اما به دلیل فقدان یک نظام جامع در زمینه توان سنجی، برنامهریزی و بهرهبرداری از گردشگری ساحلی، کمترین میزان استفاده از این قابلیت را فراهم نموده است. بنابراین مسئله اصلی این پژوهش، طراحی نوار ساحلی تأثیر مؤلفههای بومی و بومگرایی در منظر ساحلی، طراحی ساحل پارکینگ ششم بابلسر، در قالب ساحلی پویا ضمن حفظ و تقویت ارزشهای بومی منطقه است. در این زمینه بهرهگیری از دیدگاه طراحی بومگرا در حوزه طراحی منظر ساحلی و حفظ و تقویت ارزشهای بومی و دستیابی به طراحی منظر مطلوب و ارتقا کیفیت منظر شهری در محدوده ساحلی از اهداف عمده پژوهش میباشد.
