زدیک به یک دهه است که فعالیت اقامتگاه های بوم گردی در حوزه گردشگری ایران آغار شده است. این اقامتگاهها مأموریت دارند تا ضمن حفظ محیط زیست، برای جذب گردشگران داخلی و خارجی،اقدامات شایسته ای انجام دهند. یکی از انواع این اقامتگاهها، اقامتگاه بوم گردی روستایی است که نسبت آن با روستا و روستاییان روشن است. تبادل فرهنگی بین روستاییان و گردشگری و اشتغال زایی از اهم فعالیتهای این نوع اقامتگاههای بوم گردی روستایی می باشد. این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی، با مراجعه به منابع معتبر کتابخانه ای و میدانی، کوشش نموده تا با ارائه مُدلی تازه به این پرسش پاسخ دهد که: بکارگیری مولفه های معماری روستایی مازندران در طراحی اقامتگاههای بوم گردی می تواند منجر به جذب گردشگران و ارایه الگویی مناسب گردد؟ یافته ها نشان داد مولفه های معماری روستایی مازندران بصورت کالبدی و عملکردی تاثیر مستقیمی در طراحی اقامتگاههای بوم گردی دارد و این موضوع منجر به جذب گردشگران داخلی و خارجی و گفتگوی تمدنها و اشتغال زایی می شود. همچنین روشهای طراحی اقامتگاههای بوم گردی با توجه به مولفه های معماری روستایی مازندران منجر به الگویابی خواهد شد.
