به قدرت رسیدن «سربداران» تأثیر بسزایی بر تاریخنگاری ایران داشت و موضوعات جدیدی را وارد این عرصه کرد. موضوع «مهدویت» و «موعودگرایی» از جمله مهم‌ترین مسائلی بود که در این دوره مورد توجه تاریخنگاران قرار گرفت. این نکته، مسئله اصلی پژوهش حاضر است که تلاش خواهد شد با استفاده از داده‌‌های کتابخانه‌‌ای و تحلیل آن‌ها به روش «توصیفی- تحلیلی» به ویژگی‌‌های مهدی باوری و انتظار حضرت مهدی؟عج؟ در تاریخنگاری این دوره پرداخته شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که از منظر تاریخنگاران، سربداران در دوره خود به ترویج فرهنگ انتظار و تشویق مردم برای ظهور امام زمان؟عج؟ پرداختند. این امر ابتدا توسط شیخ خلیفه و شاگردش شیخ حسن جوری انجام شد؛ اما در دوره حکمرانی درویش عزیز، اندیشه انتظار به افراط کشیده شد که در نهایت به ظهور دولت مهدوی در طوس انجامید و در آن حکومت به نام «السلطان محمد المهدی» سکه زدند و در نهایت توسط خواجه علی مؤید این افراط‌‌گری اصلاح شد.
