رقابتهای شدید اقتصادی ایران و عثمانی در دوره صفوی از جمله مباحثی است که مناسبات دو سرزمین را تحت شعاع قرار داد؛ به طوری که حاکمان دو سرزمین به طور پیوسته و گسترده از سیاستهای اقتصادی به عنوان اهرم فشار بر یکدیگر استفاده می کردند. یکی از سیاستهای اقتصادی که نقش مهمی در مناسبات سیاسی و اقتصادی حکومت صفوی و عثمانی داشت، تحریم تجارت ابریشم بود. در این دوره ابریشم به عنوان یکی از مهمترین کالاهای درآمدزا، همواره در تجارت داخلی و خارجی حکومتهای صفویه و عثمانی نقش اساسی داشت. بر این اساس، پژوهش پیشرو با روش توصیفی- تحلیلی درصدد است به بررسی نقش تجارت ابریشم در مناسبات دولت صفوی و عثمانی بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که دولتهای صفوی و عثمانی در تلاش بودند با استفاده از کارکردهای مختلف ابریشم و محروم کردن دشمن از منابع درآمدی آن، دولت مقابل را با فشار و محدودیتهایی به تغییر در رفتارهای سیاست خارجی و تسلیم شدن در مقابل خواستههای خود وادار کنند. از آنجایی که صنعت ابریشم مهمترین تولیدات دو کشور بود و یکی از مهمترین منابع درآمدزا در این دوره به شمار میرفت، تحت تأثیر این سیاستها، از جهت تولید و فروش تحت تأثیر منفی قرار گرفت؛ به طوری که موانع غیرتعرفهای در تجارت خارجی، روابط اقتصادی ایران و عثمانی را که از تجارت ابریشم نشأت میگرفت، تضعیف کرد.
