تحوّلات و دگرگونی هایی که در سه دهه اخیر در بن مایه های فکری و ایدئولوژیکی شاعر امروز صورتگرفته، تغییرات بنیادینی را در ساختار زبانی و بلاغی شعر و غزل این دوره فراهمآورده و طیف شعری وسیعی را در قلمرو ادبیّات مقاومت در حیطه غزل با درونمایه جنگ - که غالباً می توان آنها را به دو دسته غزلحماسه و غزل سرخ تقسیم و تفکیک کرد - فرا روی شاعر این دوره گشوده است و در این مقال و مجال، نماد به عنوان یکی از ظریف ترین شگردهای هنری در میان عناصر گوناگون خیال، مورد بحث و فحص واقع شدهاست؛ آنگاه، مفاهیم و خاستگاههای آن در غزل بعد از انقلاب اسلامی، مورد مطالعه واقع شده و در پایان، علاوه بر نتیجهگیری، نمادهای این دوره به لحاظ محتوایی دستهبندی و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتهاست. ملاک و معیار گزینش شاعران نیز در این تحقیق بر مبنای انتخاب ده تن از شاخص ترین چهره های غزل بعد از انقلاب اسلامی صورتپذیرفته که شعرشان غالباً در راستای انقلاب و جنگ رقمخوردهاست؛ این گروه از شاعران عبارتند از: 1- محمود شاهرخی (جذبه) 2- مشفق کاشانی 3- حسین اسرافیلی 4- یوسفعلی میرشکّاک 5- علیرضا قزوه 6- سهیل محمودی 7- مرحوم قیصر امین پور 8- شادروان نصرالله مردانی (ناصر) 9- شادروان سیدحسن حسینی 10- زنده یاد سپیده کاشانی.
