مردم نگاری یک استراتژی تحقیق است که به مردم نگاران اجازه می دهد تا فرهنگ و جوامعی که قسمت بنیادین تجربه ی بشری هستند را مورد بررسی و کاوش قرار دهد. برخلاف بسیاری از استراتژی های پژوهش علمی دیگر، مردم نگار به عنوان محقق به طور معمول یک مشاهده گر جدا افتاده و غیردرگیر نیست. مردم نگار داده ها را جمع آوری می کند و از طریق درگیری دست اول با موضوعات و اطلاع رسان های تحقیق، بینش و نگاهی را به دست می آورد. با چند مورد استثنا، مردم نگار پژوهش را از طریق تعامل با افراد دیگر که قسمتی از مطالعه هستند انجام می دهد؛ این تعامل اشکال زیادی دارد که شامل مکالمات، مصاحبه ها با تجربیات عاطفی و شعایر مشترک است.
