فرارسی فناورانه بنگاه‌ها به معنای توسعه فناورانه بنگاه متاخر در راستای کاهش فاصله فناورانه از بنگاه‌های پیشرو است. در همین راستا، ظرفیت نوآوری، ظرفیت بالقوه بنگاه برای انجام فعالیت‌های نوآورانه است که صنایع غذایی با هدف بهبود رقابت‌پذیری فناوری ، نیاز دارد در هریک از مراحل فرارسی، ظرفیت های نوآورانه خود را از طریق کسب توانمندی جدید یا ارتقا توانمندی‌های موجود و سیاستگذاری‌ها اعمال کند تا بیشترین منافع را برای خود و کشور به همراه داشته باشند. هدف پژوهش حاضر، تبیین روابط علی- معلولی عوامل موثر برتوسعه ظرفیت نوآوری جهت فرارسی فناورانه صنایع غذایی منتخب ایران است. پژوهش از نوع کاربردی و با توجه به مدل ارائه شده، توسعه ای نیز محسوب می‌شود. در این پژوهش، ابتدا با استفاده از تکنیک فراترکیب، عوامل موثر از متن منابع منتخب (41 مقاله) در بین سال‌های 1990- 2021استخراج شد و41 کد، 9 مفهوم و 3 مقوله شناسایی شدند. سپس با بهره‌گیری از تکنیک دنپ، الویت‌گذاری، روابط بین عوامل، میزان تاثیرگذاری و تاثیر‌پذیری عوامل صورت پذیرفت. در این پژوهش،5 شرکت مختلف صنعت غذایی در 3 استان گیلان، مازندران و تهران بررسی شدند که برای جمع آوری داده ها، با استفاده از نمونه‌گیری گلوله برفی، 14 خبره دانشگاه و صنعت غذایی منتخب که 12 نفر از آن‌ها به پرسشنامه دیمتل مبتنی بر فرایند تحلیل شبکه (DANP) پاسخ دادند. نتایج این تحقیق حاکی از بیشترین وزن در معیارها به ترتیب عوامل توانمندسازی ساختاری، عوامل توانمندسازی دانشی، عوامل سیاستگذاری‌نهادی و در زیر معیارها به منابع انسانی اختصاص گرفت.
