هدف: هدف این پژوهش بهینهسازی لجستیک بشردوستانه برای افزایش هماهنگی میان بازیگران در فاز حین و پس از فاجعه است و درصدد تحقق کمینه کردن هزینههای امداد رسانی، زمان امداد رسانی و هزینه بازسازی زیرساختها و مسکن افراد آسیبدیده است. روششناسی پژوهش: این پژوهش ازنظر انواع جهتگیریهای پژوهش، جزو پژوهشهای توسعهای است؛ چرا که سعی دارد که مدلهای موجود در طراحی شبکه لجستیک بشردوستانه را گسترش دهد و بهینهسازی دو فاز حین و بعد فاجعه را در نظر بگیرد. مدل پیشنهادی این تحقیق با استفاده از الگوریتم ژنتیک چندهدفه و ازدحام ذرات چندهدفه حل شده است. یافتهها: اجرای این مطالعه منجر به کاهش هزینههای مکانیابی-مسیریابی و بازسازی در زنجیره تامین بشردوستانه و همچنین کاهش زمان امداد رسانی به افراد آسیبدیده و افزایش رضایتمندی آنان خواهد شد. همچنین میتوان به کمک آن مساله وجودی محصولات امدادی را کاهش داد. برنامهریزی مناسب در فرآیندهای لجستیک بشردوستانه در فاز هماهنگی بازسازی با توجه به بودجه محدود دولت، موجب استفاده مناسب از منابع خواهد شد. اصالت/ارزش افزوده علمی: یکی از نوآوریهای این مطالعه کاهش هزینه بازسازی بعد از وقوع از زلزله است. مطالعات متعددی در راستای بازیابی فاجعه انجام شده است. در طول دو دهه گذشته، عملیات امدادی مرحله پاسخ توسط تعداد قابلتوجهی از پژوهشگران مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، موضوع برنامههای بازیابی و بازسازی پس از فاجعه به اندازه کافی در مجامع علمی مورد بحث قرار نگرفته است
