آموزههای دینی، مشوق فرزندآوری است. قرآنکریم از فرزندان بهعنوان رحمت الهی )ص/ 43 ، انبیاء/ 84 (، موهبت الهی )اعراف/ 86 (، امداد الهی )نوح/ 12 - 10 ( و زینت زندگی دنیا )کهف/ 46 ( یادکرده است. هدف پژوهش شناخت تأثیر نگرش والدین نسبت به فرزندآوری بر اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان است. روش پژوهش، پیمایشی با تکنیک پرسشنامه است. جامعۀ آماری افراد متأهل شهر بابلسر و بابل، تعداد 384 نفر با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده است اما تعداد نمونه به 420 نفر افزایش داده شد. روش نمونهگیری تصادفی ساده است. یافتهها نشان میدهند: بین نگرش والدین نسبت به فرزندآوری و اختلال کمبود توجه- بیشفعالی و اختلال سلوک فرزندان آنها رابطه معکوس وجود دارد. به این صورت که هرچه نگرش والدین به فرزندآوری مثبتتر میباشد اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان آنها کمتر است. و هرچه نگرش والدین به فرزندآوری منفیتر میباشد اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان آنها بیشتر است. نتیجهگیری: نوع نگرش والدین نسبت به فرزندآوری یکی از عواملی است که میتواند در تربیت فرزندان و میزان اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان موثر باشد.
