براساس آیات قرآن، «بیان» یکی از ارزشمندترین موهبت هایی است که خداوند متعال به انسان داده است؛ شخصیت انسان، معمایی است که تنها با «بیان» او آشکار می شود و تنها راه شناخت انسان، استماع و تحلیل «بیان» آنها است. ما موجودی هستیم که در مسیر زندگی خود، در حال طی کردن مراحل مختلف هستیم. روزگاری جنین بودیم در رحم مادر، اکنون موجودی هستیم در رحم دنیا و فردا تولدی به عالم بعد خواهیم داشت بدیهی است که باید خود را برای درک سطح بالاتر از زندگی آماده کنیم. اگرچه حضور در بهشت بسیار لذت بخش است اما هدف از خلقت آن، خوشگذرانی انسانهای برگزیده نیست، شناخت بهشت و زندگی بهشتی و درک ماهیت انسان و غایت او بسیار مهم و سرنوشت ساز است. انسان با درک فاصله بین آنچه هست و آنچه می تواند باشد، عامل حرکت اوست. سبک قرآن و سیرۀ ائمۀ اطهار (ع) در آموزش و القاء دین، تمرکز بر اصول و کلیات بوده و ایشان مخاطبان خود را همواره تشویق به تعقل و کشف فروع و جزییات نموده اند، چنانچه به فرمایش امام صادق (ع) وظیفۀ ائمه بیان اصل بوده است و وظیفۀ مردم پرداختن به فرعیات - استخراج جزییات از اصول - می باشد. لذا در این پژوهش با عنایت به فرهنگ قرآن مؤلّفه های تربیتی آیات گفتگوی بهشتیان و دوزخیان بررسی و با روش توصیفی و تحلیلی راهکارهایی را با نگاه مهارت به قرآن: «توانایی انجام تکرار پذیر کار، با کیفیت مطلوب» ارایه داده است تا خود را برای روزی که «لاینفع المال ولا بنون» و «یوم التناد» روزی که ندای بهشتیان و فریاد دوزخیان بلند است آماده نماییم.
