نظم اجتماعی مضمون نظم اندیشۀ چیزهایی را که هر یک به جایی مطلوب نشسته اند و دقیقاً مرتب گشته اند در ذهن متبادر می سازد. از این رو نظم در حد گروههای انسانی به معنای آرامش، انتظام و اطاعت است. وقتی انسان زندگی اجتماعی تشکیل داد آنچه باعث انسجام و قوام و پایداری زندگی اش می شود رعایت نظم در تمام سطوح آن است. افراد و جامعه درسطح خودشان یعنی در سطح فردی و در سطح اجتماعی، باید به حقوق و وظایفی که دربرابر خودشان و جامعه دارند به نحو احسن عمل کنند تا بستر نظم اجتماعی ایجاد شود. داشتن برنامه در سطح فردی و تدوین قوانین در سطح جامعه و اجتماع باعث ایجاد نظم و انضباط می شود و اینکه چقدر این برنامه یا قانون کاربردی باشد به نحوه و فلسفه برنامه ریزی و قانون گذاری بر می گردد. این پژوهش یه روش توصیفی تحلیلی انجام یافته است و با مراجعه به منابع مکتوب این نتیجه حاصل شد که ایمان به خداوند متعال، ضرورت قانون، تشکیل حکومت و حاکمیت، برقراری امنیت، تأکید بر ازدواج و تحکیم خانواده، تقویت نهاد آموزش و پرورش، فقرزدایی، دینداری، انگیزه، عدالت، تقویت سیستم نظارتی و الگوسازی، تشویق و تنبیه، تأمین نیازهای معیشتی از راه کارهای نهادینه سازی انضباط اجتماعی می باشد.
