یکی از مهم‌ترین راه‌های ارتباط انسان با یکدیگر سخن گفتن است. کلام موجب افزایش روابط اجتماعی و برطرف کنندۀ نیازهای بشری است ولی استفادۀ نابجا و بیش از اندازه از کلام، می‌توانَد موجب خسارات جبران ناپذیری شود به گونه‌ای که با نگاهی اجمالی به تاریخ بشری، ریشۀ بسیاری از ناهنجاریها، دشمنی‌ها و تخریب‌ها در طول تاریخ، ریشه در کلام آدمی دارد. مقالۀ حاضر که بر روش توصیف و تحلیل در استفاده از منابع نظری استوار است در پاسخ به این سؤال که سکوت (صمت) چه آثاری در سلامت شخصیت انسان دارد به این نتیجه دست یافته است که خداوند تبارک و تعالی از طریق قرآن و معصومین (ع) برای جلوگیری از خسارات تربیتی شخصیت انسان، راهکارهای متعددی ارائه می‌دهد که یکی از راهکارهای تأثیرگذار، سکوت (صمت) است. سکوت (ترک سخن)، برای انسان این فرصت را ایجاد می‌کند که با واقعیت‌های زندگی آشنا شود، در آن‌ها بیندیشد و چهارچوبی برای سخن بیابد تا بتواند از آثار سکوت در تکوین و تعالی شخصیت انسانی، تقویت عقل، وقار، حیاء، عفت کلام، هیبت، عبادت، جلب محبت و... بهره مند شود.
