تفسیر قرآن از صدر اسلام و توسط پیامبر اکرم (ص) آغاز شد و سپس در نسل های بعد نیز ادامه یافت. عصر صحابه یکی از ادوار مهم در تاریخ تفسیر قرآن محسوب می شود. در این دوره صحابۀ پیامبر اکرم (ص) بر اساس آموزه هایی که از ایشان دریافت کرده بودند به تفسیر آیات پرداختند. گرچه تعداد روایات تفسیری صحابه یکسان نیست اما تقریباً همۀ آن ها به تفسیر پاره ای از آیات پرداخته اند. یکی از این صحابه ابوهریره است که پاره ای از آیات قرآن را تفسیر کرده است. ابوهریره قاص بوده و ارتباط نزدیکی هم با دستگاه خلافت اموی داشته که این دو مؤلفه در نحوۀ تفسیر آیات توسط ابوهریره مؤثر بوده اند. بر اساس یافته های این تحقیق، روایات تفسیری ابوهریره در چهار بخش صورت بندی می شوند: 1) تفسیر انسان شناسانۀ ابوهریره از آیات، 2) تفسیر هستی شناسانۀ ابوهریره از آیات، 3) تفسیر عبادی – اجتماعی ابوهریره از آیات، 4) دیگر روایات تفسیری ابوهریره. بر پایۀ یافته های این مطالعه، تعداد روایات تفسیری ابوهریره به میزانی نیست که بتوان او را یک صحابۀ مفسر نامید بلکه این روایات نشان می دهند که او نگرش هایی نسبت به انسان و هستی دارد و بر همین اساس صرفاً برخی آیات را تفسیر کرده است.
