تأمین سلامت متن در گزینش برابرنهادهای مناسب در ذیل واژگان و عبارات و نیز اهمیت برابری معنایی، از جمله ضروریات علم ترجمه است. توجه مترجم به تفاسیر مختلف و انتخاب مناسب ترین دیدگاه تفسیری در ذیل آیات و نیز در نظرگرفتن سیاق واژگانی، سبب برگردانی دقیق و صحیح از غرض خداوند در متون ترجمه می گردد. در این میان، ماده (ح-س ب) با بسامد نسبتاً بالا و در طیف متعدد معنایی مورد کاربرد قرآن است. با این وجود با بررسی ترجمه های در ذیل آیات شامل مشتقات این ماده، می توان به این نتیجه رسید که مترجمان در مقابل عبارات «بِغَیْرِ حِساب» توجه و دقت لازم را در تعیین برابرنهادی مناسب به کار نبسته اند. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با توجه به منابع لغوی و تاریخی و تأمّل بر سیاق و ساختار آیات مورد نظر، به گزینش برابرنهادی دقیق پرداخته و اتقان تراجم (فولادوند، آیتی، الهی قمشه ای، موسوی همدانی، انصاریان) را مورد بررسی قرار داده است. نتیجۀ حاصله اینکه غالب مترجمان فوق، در ارائه ترجمه (بغیرحساب) از برابرنهاد دم دستی(بدون حساب) استفاده نموده و با وجود تعدد معنایی این عبارت در آیات مختلف، معادل دقیقی برای آن اتخاذ ننموده اند. ترجمۀ الهی قمشه ای، نسبت به سایر ترجمه ها به معادل سازی دقت بیشتری بکار برده است. معادل های مدنظر عبارت(بغیرحساب) شامل «کثرت»، «بدون حساب و کتاب»، «بدون عوض خواهی»، «خارج از محاسبات مادی» بوده که به فراخور معنای رزق و عطا در آیه و نیز با توجه سیاق آیات قابل استنباط می باشد.
